راز رسیدن حضرت عباس(ع) به مقام «کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجهِ الْحُسَینِ (ع)»
نهضت عاشورای حسینی برای شیعه پس از نام حضرت سیدالشهداء (ع) بیش و پیش از هر کسی با نام حضرت ابوالفضل العباس (ع) گره خورده است تا جایی که حتی اذن روضه و زیارت های امام حسین (ع) را از علمدار ایشان می گیرند. علمداری که در کسوت سقایی با ایثار دو دست و جان، باب الحوائج نه فقط شیعه و مسلمین بلکه ارامنه و مسیحی و پیروان دیگر ادیان شده است. برای همین هم روز تاسوعای حسینی برای آن حضرت (ع) اقامه عزا می شود. به مناسبت فرا رسیدن این روز و به منظور بررسی ابعاد شخصیت بی مثال قمر منیر بنی هاشم (ع) با حجت الاسلام والمسلمین «محمدباقر علم الهدی»، استاد حوزه و کارشناس برنامه های معارفی رسانه ملی گفتگویی ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
مقامات بالای حضرت عباس (ع) که سبب غبطه همه شهدا به ایشان می شود، در چه عواملی نهفته است؟
از محوری ترین اصول زندگانی حضرت عباس (ع) معرفت به امام زمان است وقتی سخن از معرفت به میان می آید برخی در پی آن هستند که بازخورد و برآیندی از آن را در سبک زندگی و سیره حضرت قمربنی هاشم (ع) معرفی کنند، اگر بخواهیم برون‌دادی از این معرفت را به بشریت نشان دهیم حیات چندبعدی ایشان است که مهمترین آن در تبعیت از امام زمان‌شان بروز و ظهور یافته است.
حضرت عباس (ع) به مقام کاشف الکرب عن وجه الحسین (ع) نرسیدند مگر آنکه دربست مطیع امام زمان خود بودند اگرچه امام زمان برادر ایشان بود اما این رابطه نسبی ایشان را محدود نکرد، بلکه به برادر به دیده حجت خدا می نگریستند و در طول تاریخ حیات بابرکت صددرصد خویش مطیع امام زمان خود بودند چه آن زمان که امام زمان‌شان امیرالمومنین (پدر آن حضرت (ع)) بود در تبعیت کامل بودند و در جنگ صفین در خط مقدم شمشمیر می زدند و چه در دوران امامت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام؛ نقل است مردی از عرب نزدیک ایشان رفت و گفت: پدرت با تو از در انصاف برنیامده است، چراکه فرزندان زهرا (س) را عقب تر نگاه داشته و تو در خط مقدم شمشمیر می زنی! حضرت عباس (ع) تا این سخن را شنیدند از اسب پیاده شدند و فرمودند: تا ما فرزندان ام البنین (س) زنده هستیم بلاگردان فرزندان حضرت زهرا (س) می شویم و اجازه نمی دهیم جان آنها در معرض خطر بگیرد. این معرفت و تبعیت و جانفشانی حضرت ابوالفضل عباس (ع) برای دفاع از جان امام و حریم امامت سبب آن مقامات و درجات بالای ایشان بوده است.
چه ویژگی های دیگری در سبک زندگی حضرت عباس (ع) وجود دارد که با مرور و الهام از آنها می توان در مکتب ایشان به رشد و تعالی دست یافت؟
ادب از دیگر مظاهر و نمودهای معرفت عباسی است، ادب ایشان حکایتی دیگر دارد و آن را از مادر بزرگ‌زاده ای همچون ام البنین (ع) آموخته اند، نقل است با اینکه نام حضرت ام البنین (س)، فاطمه بوده است اما به حضرت امیر (ع) عرضه داشتند من را فاطمه خطاب نکن چون وقتی مرا به این نام می خوانی فرزندان صدیقه کبری (س) به یاد مادر می افتند و آزرده خاطر می شوند، من را با کنیه‌ام «ام البنین» خطاب کنید!
چنین مادر مودب و فرهیخته ای همه داشته های خویش را به فرزندش عباس (ع) عنایت کرد از این رو امام حسین (ع) با داشتن این برادر در مقابل دشمن احساس شکست نمی کردند و تنها در کنار بالین قمر منیر بنی هاشم (ع) و با دیدن دستان بریده و بدن پاره پاره برادر بود که فرمودند: الان کمرم شکست!
ولایت پذیری و ولایت مداری در سیره حضرت عباس بن علی (ع) چه جلوات و تجلیاتی دارد؟
از دیگر وجوه زندگی حضرت عباس (ع) فرمان پذیری از امام معصوم (ع) است، یک اطاعت پذیری داریم و یک فرمان پذیری؛ عباس بن علی (ع) فرمانده لشکر امام حسین (ع) بودند و در روز عاشورا که یک به یک یاران امام (ع) به شهادت می رسیدند حضرت عباس (ع) متاثر شده و منتظر بودند همه این تالمات را در لحظه گرفتن اذن میدان و با رفتن به میدان برطرف کنند اما وقتی همه یاران شهید شدند و ایشان محضر برادر رسیدند تا اذن میدان بگیرند، حضرت سیدالشهداء(ع) فرمودند: صدای العطش بچه ها را می شنوی، برو برای آنها آب بیاور ... یعنی امام حسین (ع) اذن میدان رفتن به حضرت عباس (ع) ندادند و در عین اینکه ایشان جهاز جنگی به همراه داشتند اما در پی فرمانی دیگر رفتند و به شهادت رسیدند ... شاید اگر درصدد جنگ در میدان بودند کسی یارای مقاومت مقابل ایشان را پیدا نمی کرد؛ اما با فرمان پذیری از حجت خدا عمل کردند و این است راز مقامات بالای ایشان نه زور و بازو و چشم و ابروی زیبا. زیبایی عمل است که عباس بن علی (ع) را الگوی بشریت کرده است.
چه ویژگی های دیگری در سیره حضرت عباس (ع) وجود دارد که الهام از آن برای امروز ما به ویژه در مواجهه با سختی ها و مشکلات می تواند اثربخش و راهگشا باشد؟
در زندگانی بابرکت حضرت عباس (ع) ویژگی های دیگری نیز به چشم می خورد که مهمترین آنها شجاعت است ایشان یک تنه به میدان می روند در حالی که 4000 هزار موکل مقابل شریعه فرات ایستاده بودند!! وقتی سوار بر اسب برای آوردن آب به سمت فرات رفتند، اگر یک تیر هم از هر کدام آنها رها شده باشد می شود چهار هزار تیر!، اما چابکی، اقتدار و صولت و استواری است که به دشمن جرئت نزدیک شدن به آن حضرت (ع) را نمی دهد و با مهارت جنگی خاص از لابلای تیرها عبور کردند و خود را به شریعه رساندند و آزادمردانه و بدون هیچ مانعی مشکل را از آب پر کردند در تاریخ است راه به گونه ای باز شد که اسب تا زیر شکم در آب رفت و ایشان از روی مرکب مشک را از آب پر کردند با این شجاعت دشمن جرئت مقابله با آن حضرت (ع) را نداشتند و نهایت دشمن دست به ترور ایشان زد و نتوانست رو در رو عباس بن علی (ع) را از پای در آورد.
ملت امام حسین (ع) با تاسی به سیره حضرت عباس (ع) چگونه عمل می کند و در بزنگاه ها با مشکلات چه مواجهه ای دارد؟
ملت امام حسین (ع) یعنی ملت تکلیف گرا، متعهد و مسئولیت پذیر، اینکه مرحوم حاج قاسم می فرمود: ما ملت امام حسین (ع) هستیم یعنی تکلیف گرا هستیم و هر جا حس کنیم به حضورمان نیاز است، حضور می یابیم ملت امام حسین (ع) عاشق امام زمان خود است و بررسی می کند امام زمان (عج) دوست دارد آنها را در چه عرصه ای ببیند خود را به همان جا می رساند چنان که یاران عاشورایی امام حسین (ع) به خواست امام زمان‌شان لبیک گفته و در آوردگاه کربلا حضور یافتند و به پای این عشق جان دادند. ملت امام حسین (ع) یعنی آنهایی که دیده به رضایت و خواست امام زمان‌شان دوخته اند و از صحنه و میدانی که امام زمان (عج) دوست ندارد، دوری می جویند.
