آیا ایدز با نانوذرات قابل درمان است؟

 ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) به‌صورت مخفیانه‌ عمل می‌کند، این ویروس دوست دارد در مکان‌هایی مانند مغز پنهان شود که داروهای ضدویروسی به سختی به آن می‌رسند، سد خونی مغزی (BBB) از مغز در برابر عوامل خارجی مشکوک و خطرناک مانند میکروب‌ها یا مواد سمی محافظت می‌کند،  اما با این کار از ورود بیشتر داروها نیز جلوگیری می‌کند.  ویروس اچ آی وی (HIV) از این مزیت استفاده می‌کند و در مخازن ویروسی در مغز تجمع می‌یابد.

محققان کالج پزشکی هربرت ورتهایم (HWCOM) پیشگام استفاده از فناوری‌ نانو برای ارایه داروهای ضد ایدز فرای سد خونی مغزی هستند، در سال ۲۰۱۳، محققان این کالج به سرپرستی مادهاوان نایر رییس گروه ایمونولوژی و نانوپزشکی، یک روش انقلابی را با استفاده از نانوذرات مغناطیسی الکتریکی برای انتقال داروی ضد ایدز موسوم به AZTTP به مغز توسعه دادند.

محققان کالج پزشکی هربرت ورتهایم که با همکاران خود در دانشگاه میامی کار می‌کنند، راهی برای انتقال داروهای HIV به مغز و هدف قرار دادن مخازن ویروسی با استفاده از یک نانوذره خاص، یک نانوذرات پلیمری تجزیه‌پذیر، گزارش کردند.

نایر یکی از محققان گفت: ما دریافتیم که این سیستم تحویل می‌تواند مخازن ویروسی HIV/AIDS را در مغز کاهش دهد،  این کار می‌تواند بار ویروسی را کاهش دهد، مقدار ویروس موجود، که به‌طور معمول به مشکلات عصبی کمک می‌کند را مغز کم کند.

نتایج این مطالعه در قالب مقاله‌ای با عنوان «نانوذرات تجمع یافته مغزی برای کمک به آستروسیت‌ها به‌منظور کاهش ویروس نقص ایمنی بدن و التهاب عصبی ناشی از سوء استفاده از مواد مخدر و استرس اکسیداتیو»، در مجله انجمن شیمی آمریکا، ACS Nano منتشر شده‌ است.

عفونت اچ آی وی HIV در مغز می‌تواند باعث اختلالات عصبی مانند گیجی، از دست دادن حافظه و زوال عقل شود، این شرایط با مصرف تفریحی مواد مخدر افزایش می‌یابد، در این مطالعه به این موضوع نیز پرداخته شد.

کولیشتتی از دیگر محققان این کالج گفت: با استفاده از مدل‌های موش آزمایشی، ما آنتی‌اکسیدان‌ها و داروهای ضدالتهابی را که سلول‌های مغز در برابر استرس و التهاب ناشی از سوء مصرف مواد محافظت می‌کنند، تحویل دادیم.

این تحقیق نشان داد که این نوع درمان ترکیبی با نانوذرات می‌تواند منجر به یک رژیم درمانی بسیار موثر برای افراد مبتلا به ایدز شود که به مواد مخدر معتاد هستند.

این پژوهش با کمک فدرال NIH/ موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر و پروژه‌های آزمایشی دانشکده هربرت و نیکول ورتهایم پشتیبانی شده‌ است.