پرونده فارن افرز از بازگشت ترامپ به قدرت (بخش اول)
کارگر آنلاین | پیروزی ترامپ در سال ۲۰۱۶ بسیار غافلگیرکنندهتر بود و بسیاری از بحثها در هفتههای پس از روز انتخابات حول محور این سؤال بود که چگونه او حکومت خواهد کرد و تا چه حد ممکن است به دنبال تغییر نقش ایالات متحده در جهان باشد. به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن، سبک نامنظم و تفکر نه چندان منسجم ترامپ، برخی از همان سوالات امروز همچنان باز هستند. اما اکنون پس از چهار سال مشاهده رهبری او، چهار سال تحلیل پس از دوران ریاستش و یک سال کمپین انتخاباتی اش برای ورود به کاخ سفید، اکنون اطلاعات بسیار بیشتری داریم. با این دادهها، میتوان پیشبینیهایی کرد درباره اقداماتی که ترامپ در دوره دوم ریاستجمهوری خود انجام خواهد داد. ناشناخته شناخته شده این است که بقیه جهان چگونه واکنش نشان خواهند داد و نتیجه نهایی چه خواهد بود.
تبعات امضای قرار میان شرکت ملی نفت ایران و یک شرکت فاسد و پر اشتباه؛
زوایای پنهان حضور توتال در ایران
در حالی قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی با شرکت توتال توسط زنگنه اجرایی شده که سوابق توتال نشان می دهد از نظر فنی خطاهای زیادی داشته و از نظر اخلاقی هم فاسد و اهل رشوه است.
امروز استقبال میکنیم که بیایید ما را استثمار کنید/ چرا قرارداد با توتال واقعا «استثماری» است؟
حتی مصدق زیر بار چنین قراردادهایی نرفت
اگر قرار بود شرکتهای امپریالیستی و چند ملیتی اقتصادی را رونق بدهند چرا اقتصاد هائیتی یا پرو را رونق نمیدهند؟ این شرکت ها نرخ رشد اقتصادی را بالا میآورند اما رفاه نمیآورند. پرو فقیرترین کشور دنیا است ولی حیات خلوت شرکتهای چند ملیتی هم هست. شیلی هم بعد از ۱۹۷۳ به همین وضعیت دچار شده است. آلنده از شیلی رفت و پینوشه آمد و آنچه سالها بر سر نفت ایران رفت بر سر مثل شیلی آمد.
توتال، فرشته نجات؟
بدون تردید توتال قرارداد خوبی منعقد و شرایط خود را تحمیل کرده است زیرا بخوبی میدانست این قرارداد برای ایران تا چه اندازه اهمیت داشت و ایرانیها طی سه سال گذشته روی توتال مانور دادند و برایش حماسهها آفریدند. پویان در قامت یک منجی به تهران آمد و با قدرتی که دریافت کرده بود، حتی فرانسه و توتال را نماد وفاداری و حمل سود برای ایران معرفی کرد.
تلاش وزیر نفت برای سپردن کار به توتالِ بدنام
سفره چربِ زنگنه برای خارجیها!
نادریان گفت: گفت: در حال حاضر صنعت حفاری ایران بهشت دکل سازان چین شده و ۴۰ دکل توسط شرکتهای دولتی، شبه دولتی و خصوصی به مبلغ ۲۰ میلیارد دلار از چین ایران خریداری شده است.