همه ما مَثَل قدیمی "خنده بر هر درد بی‌درمان دواست" را زیاد شنیده‌ایم، ولی آیا این فرآیند تاثیری بر بهبود جان و روح آدمی دارد که این مثل، آشنای گوش همه ما شده است؟ بنابراین اولین کارکرد خندیدن برای ما کمک به بقا بوده، اینکه از طریق تاثیراتی که روی فرایند دلبستگی و بین والدین و مخصوصاً مادر و کودک داشته در واقع به بقای ما کمک کرده است...