یک روز خاک می‌شود و روی سرشان آوار. روز دیگر شش ماه حقوق جامانده می‌شود و مانند بغضی سنگین در گلویشان خانه می‌کند. این داستان تلخ اما تکراری کارگرانی است که صدای مظلومیت‌شان چند روزی است فضای حقیقی و مجازی را پر کرده است. کارگرانی مانند آنها که در شرکت آذرآب یا هپکو کار می‌کنند یا آنها که مدتی پیش زندگی‌شان در معدن زغال‌ سنگ آزادشهر به فراموشی سپرده شد.