آمادگی برای ظهور، سکه‌ای دو روست که یک روی آن، عطش و اشتیاق فوق‌العاده به اسلام ناب و فراگیر و روی دیگر آن، تسلیم شدن، نامیدی و اظهار عجز انسان از سامان دادن به کار بشر است. این عطش و اشتیاق به خوبی در دعا‌های مختلف همانند دعای ندبه به تصویر کشیده شده است: «چه زمان به چشمه‌های پر آبت وارد می‌شویم تا سیراب گردیم، چه زمان از آب وصل خوشگوارت بهره‌مند می‌شویم؟».