یادداشت بهزاد تیمورپور
در دنیای امروز که سازمانها و نهادها به طور فزایندهای بر ارائه خدمات کارآمد و فنی تأکید دارند، توجه به ابعاد انسانی و اجتماعی زندگی ذینفعان، به ویژه قشر بازنشسته، از اهمیت ویژهای برخوردار است. در مورد بازنشستگان، صرف ارائه خدمات بیمهای، درمانی و فنی، هر چند ضروری و حیاتی است، اما به تنهایی نمیتواند ضامن رضایت و کیفیت زندگی آنها باشد. غفلت از «پیوست فرهنگی و اجتماعی» در کنار این خدمات، میتواند به نارضایتیهای عمیقتر و گستردهتری منجر شود.
سبد معیشت کارگران در آبان به ۹ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان رسید
به نیمهی دوم سال که میرسیم، بحث دستمزد و افزایش آن داغ میشود. گروههای مختلف، خود را مدعی حقوق کارگران معرفی میکنند و برای مزد و افزایش آن نظر میدهند؛ حال آنکه در قانون مادر و بالادستیِ کار، الزاماتی واضح و روشن برای تعیین «حداقل دستمزد کارگران» داریم؛ اگر به قانون و الزامات آن بازگردیم، جایی برای اعداد و ارقام بدون سند و منبع باقی نمیماند!در ماده ۴۱ قانون کار، دو الزام اساسی، کلی و غیرقابل عدول برای تعیین حداقل مزد سالیانه کارگران تعیین شده است؛ اول، نرخ تورم رسمی اعلامی بانک مرکزی یا درنهایت، مرکز آمار ایران و دوم، سبد حداقلی هزینههای زندگی برای یک خانوار متوسط.
لینکستان