چطور با بچه‌های کوچک اعتکاف را تجربه کنیم؟
راهکار برای کسانی که با بچه‌های کوچک می خواهند اعتکاف کنند
به گزارش کارگرآنلاین یکی از زیباترین اعمالی که در ماه رجب گروه اعظمی از مردم مخصوصاً جوانان با آن انس پیدا می‌کنند، اعتکاف روزهای 13، 14 و 15 است. روزهایی که بهترین فرصت برای خلوت با خداوند و بازیابی رفتارها و تصمیم‌گیری‌های اساسی زندگی در زمانه پرهیاهو و پرمشغله دنیای امروزی است.
در این میان گروهی در این ایام همیشه از این مراسمات محروم بوده و در حسرت استفاده از فضای معنوی این روزها می‌مانند و آن‌ها کسی نیستند جز مادران. بانوانی که به دلیل شرایطی که در طول زندگی برای آن‌ها فراهم می‌شود همیشه درگیر فرزندان خود هستند؛ از دوران بارداری و سختی‌های آن گرفته تا شیردهی و ایام خردسالی کودکان و این منجر می‌شود که این مادران در ظاهر از بسیاری فرصت‌ها محروم بمانند.
در این میان چند سالی است که اتفاق جالبی افتاده، و آن اینکه «حجت‌الاسلام شاکری» طی هماهنگی و برنامه‌ریزی بسیار خوب مساجدی را با اختصاص فضایی به‌عنوان مهدکودک، پذیرای مادرانی شده که سال‌ها علاقه‌مند به حضور در اعتکاف بودند اما به دلیل داشتن فرزند کوچک، توفیق حضور در این فرصت معنوی را از دست می‌دادند.
فرصتی برای رها شدن از مشکلات روانی
«حجت‌الاسلام ابوالفضل شاکری»، در ابتدا در رابطه با جرقه اولی که باعث شد او به فکر چنین حرکتی در ایام اعتکاف بیافتد می‌گوید: « اعتکاف فرصت سه‌روزه‌ای برای ایجاد یک فضای معنوی و خاص با خداوند است. من عشق و علاقه خود به اعتکاف را در اولین سال طلبگی‌ام به دست آوردم. آن زمان اولین سالی بود که از طریق رفقا به من پیشنهاد شد که معتکف شویم. اولش خیلی می‌ترسیدم. تابه‌حال تجربه سه روز ماندن در مسجد را نداشتم. پیش خودم می‌گفتم: حوصله‌ام سر می‌رود و خسته می‌شوم. خلاصه با اصرار دوستان رفتیم. به‌واقع این سه روز برایم لذتی ایجاد کرد که قابل وصف نیست. این اعتکاف به من انرژی، لذت و آرامش باطنی داد به‌طوری‌که بسیاری از ابعاد زندگی من را تحت تأثیر خودش قرارداد که عاشق اعتکاف شدم.
من با تمام وجود می‌گویم 90 درصد قرص‌های اعصاب که ناشی از فشارهای عصبی دنیای امروز است با اعتکاف و خلوت در اعتکاف قابل‌حل است. اعتکاف و خلوت کردن با خود به انسان قدرت و توانایی بالایی می‌دهد.
دراین‌بین قشری از مردم هستند که از شرکت در این فضای معنوی محروم می‌مانند و آن‌ها مادرانی‌اند که صاحب فرزند می‌شوند. این بزرگواران به خاطر امر تربیت فرزند و بچه‌داری حدود ده سال توفیق شرکت در اعتکاف را از دست می‌دهند؛ دوران بارداری، شیردهی و تا اینکه فرزند به مدرسه برود حدود هفت سال به طول می‌انجامد که در طول این مدت مساجد امکان پذیرش مادران به همراه فرزندانشان ندارند. به لطف خدا طرحی به ذهن بنده رسید که طی آن مکانی را برای خانواده‌هایی که فرزند کوچک دارند اختصاص دهیم.»
خانوادگی به اعتکاف بروید
او در ادامه به معرفی مساجدی که چنین امکانی را برای اعتکاف سال 98 فراهم کرده اند ادامه می‌دهد: «برای اعتکاف رجب سال 98 با 5 – 6 مسجد هماهنگی‌هایی انجام‌شده تا شرایطی فراهم شود عزیزان بتوانند خانوادگی در اعتکاف شرکت کنند. این مساجد عبارت‌اند از: مسجد الائمه در قیطریه، مسجد میرزا حبیب‌الله که اسم دیگر آن توتونچی و در خیابان کارگر جنوبی واقع‌شده است. مسجد پنبه‌چی در خیابان ولیعصر روبروی مهدیه تهران و مسجد امام کاظم (ع) در چیتگر و مسجد انصار المهدی در خیابان پیروزی هم است. درواقع در این مساجد بستری را فراهم کردیم که خانواده‌ها به شکل خانوادگی در اعتکاف شرکت کنند.»
مادرانی که کودک شیرخوار دارند هم می‌توانند اعتکاف بروند
«شاکری» در ادامه به مادرانی که دارای کودکان شیرخواره هستند اشاره می کند: «ما برای امسال با مسجد امام سجاد(ع) روبروی گمرک هم هماهنگی‌هایی کرده و شرایط اعتکاف را برای مادرانی که فرزندان شیرخوار دارند فراهم کرده‌ایم. از طرفی هم مسجد باقرالعلوم مصلی تهران را برای بانوانی که می‌خواهند به‌دوراز کودک و هیچ سروصدایی به اعمال اعتکاف بپردازند نیز فراهم کرده‌ایم.»
بچه‌ها عاشق مسجد و اعتکاف شده‌اند
مادری که در سال‌های پیش در این طرح شرکت کرده، این فرصت را برای ذخیره معنویت یک‌ساله خود توصیف کرده و ادامه می‌دهد: «این طرح اول به شکل آزمایشی در ایام اعتکاف «عرفه» انجام شد که بسیار عالی بود به‌طوری‌که حتی بچه‌ها دوست نداشتند از مسجد خارج شوند. این علاقه به شکلی ایجادشده بود که تا به بچه‌ها می‌گفتیم باید به اعتکاف برویم خوشحال بودند. با شوق و لذتی اعتکاف می‌آیند.»
او در رابطه با موضوع برنامه و سخنرانی‌ها ادامه می‌دهد:«محور سخنران‌ها و برنامه‌هایی هم که برای ما مادران فراهم می‌شود در رابطه با مباحث تربیت فرزند، همسرداری،مدیریت خانه و خلاصه از حیث تربیتی و عاطفی است.»
زمانی که مادران که دغدغه فرزند خود را ندارند
«شاکری» در ادامه در رابطه با چگونگیِ بچه‌ها در فضای مهدکودک در مسجد ادامه می‌دهد:«فضایی را برای نگهداری بچه‌های رنج سنی 3 تا 6 سال فراهم کردیم تا مادران بدون دغدغه فرزندان خود، بتوانند راحت در فضای عبادی خود نهایت استفاده را داشته باشند. از طرفی هم ما برای ضربه نخوردن بچه‌ها، شرایطی را فراهم کردیم که بتوانند آزادانه هرزمانی که می‌خواهد نزد مادر و یا پدر خود بروند.»
برای بچه‌های کوچک بازی حرف اول را می‌زند. اما نباید آموزش را هم نادیده گرفت. به همین جهت بهترین راه این است که بازی‌ها جوری هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی شوند که در حین آن آموزش هم داده شود. «ابوالفضل شاکری» در رابطه با نوع برنامه‌ریزی که برای آموزش و بازی بچه‌ها در ایام اعتکاف دارند، ادامه می‌دهد: «ما برای بچه‌ها آموزش‌هایی در حین بازی داریم. یک اتفاق خوبی که رخ می‌دهد، ارتباط و انس و الفتی است که بچه‌ها با روحانیت پیدا می‌کنند. به این صورت که طلبه‌های ما با بچه‌ها انواع بازی‌ها را انجام می‌دهند، با آن‌ها توپ‌بازی می‌کنند. ما برنامه داریم طوری با بچه‌ها رفتار کنیم که آن حجاب و دیواری که بین مردم و روحانی وجود دارد، از بین برود و این برنامه را باید از همان دوران کودکی آغاز کرد تا بچه انس و الفت و علاقه‌ای با روحانیت پیدا کند.»
قانون اول: حق توبیخ بچه‌ها را ندارید
شاکری در رابطه با قوانینی که در مساجد و برنامه‌های اعتکاف برای مادران بچه‌دار لحاظ می‌کنند، می‌گوید: «یکی از قوانین ما این است که هیچ مادر و اولیایی حق ندارد بچه‌ها را توبیخ ، تنبیه و یا دعوا کند. بچه‌ها آزادی دارند حتی در شبستان مسجد هم بتوانند بازی کنند. اگر بچه‌ای به مهد نیامد و خواست در شبستان بدود هم اشکالی ندارد. عده‌ای نگران هستند که بچه ممکن است مسجد را نجس کند. ما برای آن‌هم فکر کرده‌ایم. برای موقع خواب بچه‌ها کیسه‌خواب‌هایی تهیه می‌کنیم که زیر بچه‌ها بیندازند تا مسجد نجس نشود. یک درصد هم اگر مسجد نجس شد سریع اطلاع می‌دهند تا فرش را آب بکشیم. وظیفه ما پاک کردن آنجایی است که نجس شده است. اجازه نداریم بچه را بیرون کنیم.»
قانون دوم: همراهی تعدادی از والدین برای رفتن به اردو در ایام اعتکاف
شاکری در ادامه به برنامه دیگری که برای بچه‌ها در ایام اعتکاف دارند اشاره می‌کند:« قبل از ثبت‌نام اعتکاف، از برخی والدین درخواست می‌کنیم که نیت اعتکاف نکنند تا بتوانند در اردوهایی که برای بچه‌ها داریم ما را همراهی کنند. اردوهای 2-3 ساعته‌ای که با چند تن از والدین و مربیان به گردش می‌رویم. سال 96 بود که با یک ماشین با بچه‌ها به اردو رفتیم. یکی از تفریحات بچه‌ها در اردو این بود که با رنگ‌هایی که در اختیارشان قرار دادیم، ماشین من را رنگ کنند. کار به‌جایی رسید که حتی به لباس من هم رحم نکرده و عبا و عمامه من را هم‌رنگی کردند. در سال 97 به دلیل افزایش تعداد بچه‌ها از 60 نفر به 120 تا، یک ماشین تبدیل به سه ماشین شد که به‌عنوان اردو آن‌ها را برای دیدن فیلم «فیل شاه» بردیم.»
«شاکری» در پایان به یکی از آرزوها و البته برنامه‌هایش اشاره می‌کند:« اعتقاد من این است که صرف حضور در مسجد برکت، نور و نورانیت به همراه دارد. خیلی غصه می‌خورم از این انقدر از مسجد فاصله گرفته‌ایم. خیلی دوست دارم در آینده مساجدی داشته باشیم که محلی برای رفع نیازهای همه‌جانبه مردم باشد. مردم، کودکان و جوانان باید با مسجد و روحانیت انس بگیرند و آن‌ها را مأمن مطمئنی برای خود بدانند.»
