این اقدام نشانه خامی روح

به گزارش کارگرآنلاین عصمت همتی، مدرس حوزه علمیه درباره عفو و گذشت، اظهار کرد: انسان زمانی که قدرتمند می‌شود، به شکرانه قدرتش باید دیگران را عفو کند و ببخشد. قرآن در این باره می‌فرماید که اگرچه ما به شما در مقابل آسیب دیگران حق قصاص یا درخواست دیه دادیم، اما عفو و گذشت بهتر است.
وی درخصوص ویژگی‌های انسانی که توانایی بخشش دیگران را دارد، افزود: انسان‌ها به دلیل عوامل تاثیرگذار بر تفکر و گرایشاتشان خطاکار هستند، یعنی هرکس با مراجعه به درون خود به خطاهایش پی می‌برد، خطاهایی که از روی نادانی و جهالت و یا به خاطر عدم کنترل تمایلات درونی شکل گرفته است.
استاد دانشگاه فرهنگیان و مدرس حوزه علمیه ادامه داد: اگر ما پی ببریم که خطا کرده‌ایم و دیگران هم در شرایطی قرار می‌گیرند که نسبت به ما مرتکب خطا می‌شوند، همانطور که خودمان انتظار داریم خطایمان نادیده گرفته شود و دیگران ما را ببخشند، دیگران هم همین انتظار را از ما دارند. درک این نکته به انسان کمک می‌کند که راحت‌تر دیگران را مورد عفو قرار دهد.

عفو و گذشت؛ صفت خداوندی
همتی خاطرنشان کرد: وقتی شخصی از شخص دیگری می‌گذرد و او را عفو می‌کند، در ظاهر اینطور به نظر می‌رسد که سودی به شخص مورد عفو واقع شده، می‌رسد؛ اما در باطن اینگونه است که خودش یک مرتبه از حالت حیوانی بالاتر رفته و یک مرتبه به درجه انسان کامل نزدیک‌تر شده، چراکه عفو و گذشت صفت خداوند می‌باشد و خداوند در قرآن خودش را غفور، رحیم، رئوف، ستارالعیوب، و... معرفی کرده است.
وی گفت: انسانی که عفو و گذشت را تمرین می‌کند، به نوعی خود را به صفات خداوند می‌آراید و روح او احساس آرامش می‌کند، همانطور که گفته می‌شود لذتی که در گذشت وجود دارد، در انتقام نیست. کینه‌جویی، انتقام‌گیری و سخت‌‌گیری به خلق نشانه خامی و طفولیت روح است و نشان می‌دهد که روح نتوانسته از مرحله تعلقات حیوانی فراتر رود.
همتی تصریح کرد: البته عفو و گذشت به معنای فراموش کردن بدی‌ها نیست، ممکن است کسی را ببخشیم، اما خطایی را که در مورد ما انجام داده است همواره به یاد داشته باشیم، مادامی که در صدد انتقام‌جویی نیستیم این مسئله به ما کمک می‌کند و احتیاط کنیم و از یک سوراخ دو بار گزیده نشویم.

انتقام‌جویی بیشتر از اینکه به فرد مقابل صدمه بزند، به خود فرد صدمه می‌زند
همتی گفت: انتقام‌جویی بیشتر از اینکه به فرد مقابل صدمه بزند، به خود فرد صدمه می‌زند و به همین دلیل گفته می‌شود که کینه ایمان را می‌خورد، آنچنانکه آتش، هیزم را می‌خورد.
وی اظهار کرد: با توجه به سیره پیامبر نیز می‌بینیم که در مکه کافران انواع بدی‌ها را مخصوصا پس از فوت حضرت خدیجه(س) و ابوطالب نسبت به ایشان روا داشتند، اما زمانی که پیامبر(ص) در سال هشتم هجرت بر ایشان به پیروزی رسید و بعضی از صحابه شعار دادند که الیوم یوم‌الانتقام، پیامبر فرمودند بگویید الیوم یوم‌العفو، الیوم یوم‌المغفره، الیوم یوم‌الرحمه؛ با اینکه انتظار می‌رفت که پیامبر(ص) سران کفار را محاکمه کرده یا حداقل پیروزی خود را به رخ آنها بکشد.

نسبت به خلق خدا اهل گذشت و عفو باشیم
این استاد حوزه و دانشگاه افزود: همین نکات در مورد ایشان انسان را به یقین می‌رساند که این بزرگوار برگزیده آسمان بود. انسان با توفیق الهی می‌تواند این صفات را تا این حد پرورش دهد که نتواند از رنج دیگران لذت ببرد. هرچه مراتب ایمان ما بالا رفته، خودمان را در پیشگاه حضرت حق ببینیم و وجود خود را وابسته به او بدانیم، می‌توانیم نسبت به خلق او اهل گذشت و عفو باشیم.
وی در پایان گفت: اگر دیگران را با شرایطی که با آن مواجه هستند و در چارچوب‌های وجودیشان در نظر بگیریم، عفو و گذشت از آنها ساده‌تر است.