بازی با آتش دوزخ ؟!

به گزارش کارگرآنلاین این که "رسم چهارشنبه سوری در عمل، زمینه چه گناهانی را ایجاد می‌کند و یا اینکه با چه گناهانی همراه است؟" سؤالی است که باید در آیات و روایات به آن پرداخته شود تا ریشه شرعی آن به دست آید و شبهات دینی در این رابطه برطرف شود. به همین جهت به تعدادی از گناهانی که طیّ انجام این رسم ممکن است انجام شود اشاره می‌کنیم.

همسایه آزاری
پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) می‌فرمایند:« کسى که همسایه از شرش در امان نباشد به بهشت نمى رود ». یکی از مصادیق شر رساندن به همسایه، گرفتن امنیّت و ایجاد ترس و نیز آزار و اذیّت او با سروصدای مزاحمانه است. چه برای همسایه نزدیک و چه برای همسایه دور! و همچنین امام رضا علیه اسلام می‌فرمایند:« از ما نیست آن‌که همسایه او از ترسش ایمن نیست». این سؤال که "چرا چنین شخصی وارد بهشت نخواهد شد ویا از گروه دوستان اهل بیت علیهم السلام به شمار نمی‌آید؟" را در روایتی دیگر می‌خوانیم.
شخصی می‌گوید از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌فرمود:«مؤمن کسى است که همسایه‏اش از بوائق او آسوده باشد، من عرضکردم: بوائق او چیست؟ فرمود: ستم و آزار او». این روایت نشان می‌دهد که آزار و ظلم به همسایه، از بی‌ایمانی آن شخص است. طیّ سالیان برگزاری چهارشنبه‌سوری قطعا یکی از گناهان صورت گرفته درآن، آزار و اذیّت همسایگان بوده است اگر چه همسایه دور بوده باشد!

بدآموزی کودکان(تربیت غلط)
کودکان دائم با چشمانشان و آنچه از طرف بزرگترها و دیگر بچه‌ها می‌بینند الگوبرداری می‌کنند. بزرگترها باید مواظب القاء و ایجاد رفتارهای خطرناک در ذهن کودکان باشند. پیامبر گرامی اسلام خطاب به امیر المؤمنین علیهماالسلام فرمودند:« یا علىّ، حقّ الولدِ على والده أن یُحَسِّن اسمَه، و أَدَبَه، و یَضَعَه مَوضِعا صالِحا [4] یا على، حق فرزند بر پدر این است که نام نیکو براى او انتخاب کند، و وى را به طرز صحیح تربیت نماید، و در یک مؤسّسه آموزشى صلاحیّت دار او را به تعلیم وادارد» حقّ تربیت صحیح، یکی از حقوق اصلی فرزند بر والدین است که باید از این جهت با رفتار و گفتار صحیح او را به راه انجام کارهای معقول و درست هدایت کند نه اینکه تازه مشوّق او به کارهای غیرعقلی و غیرشرعی باشد که حتّی تا حدّ خطر جانی نیز پیش می‌رود!

ظلم یا خیانت در امانت
امانتداری یکی از سفارشات موکّد دین اسلام است به اندازی که پیامبر اکرم حضرت محمد(صلّی الله علیه و آله) در این‌باره می‌فرمایند:«کسى که در دنیا به امانتى خیانت کند و آن را به صاحبش برنگرداند و آنگاه بمیرد بر دین من نمرده است و با خدا دیدار مى کند در حالى که بر او خشمگین است ».نعمت‌های الهی از جمله بدن انسان، امانت‌هایی هستند که صاحب آن‌ها اجازه نداده است که از آن‌ها در غیر امور مشروع و الهی استفاده شود در حالی‌که سالانه آمار بسیار زیادی از سوختگی‌های دست و پا و چشم که در بعضی از مواقع هم منجر به نابینایی و یا حتّی خطر جانی می‌شود، اعلام می‌شود. آیا این رسم امانتداری است و آیا می‌توانیم جوابی در این دنیا و آخرت داشته باشیم؟

اسراف
یکی از بزرگترین مبارزات فرهنگی اسلام، مبارزه با فرهنگ مصرف‌گرایی و بدتر از آن یعنی اسراف است.  اسراف در تعریفی از امام صادق علیه السلام اینگونه تبیین شده است که ایشان فرموده‌اند که :«اسراف، در تلف کردن مال و زیان رساندن به بدن است». رسمی که در آن قطعا هم بیهودگی مصرف و تلف کردن هزینه‌ها هست و هم ضررهای غیرقابل انکار جسمی را در بر دارد به روشنی یکی از مصادیق اسراف و از گناهان بزرگ است. اسرافی که در آن هم اقتصاد را با مشکل روبرو می‌کند و هم نعمت سلامتی بدن را که بزرگ‌ترین نعمت الهی است با خطر جدّی روبرو می‌کند.
بزرگی گناه اسراف به اندازه‌ای است که در قرآن از عاملان آن به "برادران شیاطین" یاد شده است. «[اسراء/27] چرا که تبذیرکنندگان، برادران شیاطینند؛ و شیطان در برابر پروردگارش، بسیار ناسپاس بود!». صاحب مجمع البیان فرموده است" تبذیر" به معناى پاشیدن با اسراف است‏. نکته اینجاست در چهارشنبه سوری در کنار این اسراف در بسیاری از مواقع به بسیاری از امکانات عمومی از قبیل راه، ماشین‌آلات، تابلوها و ... نیز آسیب‌های زیادی وارد می‌شود که این هم نمونه دیگری از تحمیل هزینه‌های بی‌خود بر بیت‌المال مسلمین و منافع عمومی است.

راه‌بندان
آیا می‌دانیم که امنیّت و آرامش راه‌ها در دین اسلام مورد تاکید و توجّه است. بستن راه و آزار و اذیّت عابران از منفورترین کارها در دین اسلام به شمار می‌آید. پیامبر گرامی اسلام می‌فرمایند:« هر کس موجب آزار مسلمانان در گذرگاه هایشان شود ، مستوجب لعنت آنان مى گردد». لعنت به معنای دوری از مهر و محبّت است که به منزله نفرت عمومی از اینگونه افراد است. در چهارشنبه‌سوری‌ها شاهد هستیم که افرادی امنیّت و آرامش را از خیابان‌ها می‌گیرند و حتّی گاهی باعث بسته شدن راه و تضییع حقوق دیگران می‌شوند. راه در منطق دین اسلام، یکی از منافع عمومی است که هیچ کسی و به هیچ شکلی حقّ ندارد در آن اخلال ایجاد کند.
جالب‌تر اینکه بستن راه عمومی گناهی است که اثرات دنیوی برای مرتکب آن به همراه دارد. امام سجّاد علیه السلام می‌فرمایند:«  گناهانى که مرگ را جلو مى اندازند ، بریدن از خویشاوندان است ... و بستن راه هاى مسلمانان ». همان‌طور که قطع رابطه با خویشاوندان باعث کوتاه شدن عمر انسان می‌شود بستن راه عمومی مردم نیز چنین اثری بر عمر انسان دارد.
خلاصه اینکه؛ رسم چهارشنبه‌سوری چه از لحاظ عقل و چه از لحاظ آیات و روایات نه تنها هیچ پشتوانه‌ای ندارد بلکه باعث اتّفاقاتی می‌شود که عقل انسان، آن را اشتباه دانسته و در شرع نیز گناهانی واضح هستند. حال سؤال این است که چرا باید بر این رسم غلط اصرار کرد؟!