دلیل اصلی عدم استجابت دعاها

به گزارش کارگرآنلاین، خیلی از مواقع دنبال دلیلی می‌گردیم تا نرسیدن به خواستها و عدم استجابت دعاهای خود را به عاملی منتسب کنیم اما واقعیت آن است که «همیشه پای خودمان در میان است»
بررسی آیات قرآن و روایات اهل‌بیت (علیهم السلام) نیز گویای همین مطلب است که در همه حوادث و در همه زمان‌هایی که دعاها و ناله‌های ما به درگاه خدای متعال به هدف اجابت نمی‌رسد«همیشه پای خودمان در میان است»
در بیان امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) و در مکتب اهل بیت(علیهم السلام)، قلبی پاک و بی آلایش از هر گونه گناه و ناپاکی یک پیش شرط مهم برای استجابت دعا معرفی شده است، لذا آن حضرت در بیانی نورانی می‌فرماید:« کسی که در قلبش جز رضا و خشنودی خدا خطور نکند، چون خدا را بخواند، من ضامن اجابت دعای او هستم»

از این روایت دو نکته در رابطه با بحث استجابت دعا می‌توان استفاده کرد:
۱. رعایت تقوا و دوری از هر گناه و خطایی که خداوند از انجام آن نهی کرده است؛ زیرا این امر خشنودی حضرت حق و سپس استجابت دعا را در پی دارد.
۲. حضرت برای استجابت دعا به مطلب جدیدی اشاره می‌فرماید؛ علاوه بر ترک گناه، در مرحله‌ای بالاتر حتی فکر انجام کارها و گناهانی که باعث ناخشنودی خدا می‌شود نیز ترک شود.
آنگاه حضرت می‌فرماید اگر شما در زندگی این‌طور رفتار کردید، من ضمانت می‌کنم که هر دعایی به درگاه خدای متعال بکنید مستجاب شود و به‌قول‌معروف رد نخور نداشته باشد.

موانع استجابت دعا در روایات
در روایات برای عدم استجابت دعا موانع مختلفی را بیان کرده اند که در همه آنها همواره رد پای افراد دعا کننده نیز دیده می شود. در اینجا به برخی از مهمترین آنها اشاره می کنیم:

1.عدم معرفت خدا
یکى از مهم ترین موانع اجابت دعا، عدم معرفت خداوند است، به عبارت دیگر، یکى از شرایط اساسى استجابت دعاها، شناخت خداوندى است که او را می خوانیم تا دعای ما را مستجاب کند. در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده است که عدّه اى از نزدیکان و اقوام آن حضرت علّت مستجاب نشدن دعاها را از حضرتش پرسیدند. حضرت در جواب فرمودند:«شما کسى را مى خوانید که نسبت به او معرفت ندارید» بنابراین « شرط اوّل اجابت دعا، شناخت صفات جلال و جمال و فعل واسماء الله الحسنى است که هر کس باید به اندازه توان خود این شناخت را به دست آورد.»

2.گناه
یکى از عوامل مهمى که رابطه انسان با خدای متعال را ضعیف نموده و مانع اجابت دعا می شود، نافرمانى از دستورهاى خداست. امام باقر(علیه السلام) می فرماید:« همانا بنده از خدا حاجتى میخواهد که اقتضا دارد، زود یا دیر برآورده شود (زیرا حاجت مشروعست و شرایط دعا موجود) سپس آن بنده گناهى مرتکب مى‏شود، و خداى عز و جل تبارک و تعالى بفرشته میفرماید: حاجتش را روا مکن و او را از آن محروم دارد: زیرا در معرض خشم من در آمد و سزاوار محرومیت من گشت»

3. نداشتن ایمان و یقین کافی
کسى که دست به دعا برمى دارد اگر ایمان قلبى به اجابت دعاى خود نـداشـتـه بـاشد، نتیجه نمى گیرد و مانند آن است که تشنه اى در بـیـابـان بـى آب و عـلـف به دنبال دریا بگردد. نبى اکرم(صلی الله علیه و آله) مى فـرماید: «خدا را بخوانید و یـقـیـن بـه اجـابت داشته باشید. همانا خدا دعای غافل را نمی پذیرد.»
 امام صادق(علیه السلام) نیز مى فرماید: « در وقت دعا یقین کن که حاجت تو بر در خانه آمده است.»

نتیجه
ازآنجاکه میان اعمال انسان و حوادث عالم ارتباط خاصی وجود دارد هرگونه رفتار و حتی فکر انسان می‌تواند در حوادثی که برای او اتفاق می‌افتد و در اجابت یا عدم اجابت دعای او نقش بسزایی داشته باشد. ازاین‌رو برای آنکه دعاهای ما در معرض اجابت الهی قرار گیرد باید شناخت و معرفت خود نسبت به خدای متعال و یقین به اجابت دعا از سوی او را در خود تقویت کنیم تا آنجا که به مراتب اعلای آن برسیم، ضمن آنکه ترک گناه در این میان نقش مهم و اساسی را ایفا می کند.لذا همانطور که از روایات استفاده می شود همیشه پای خودمان در میان است.