خیانت هایی که چشمانمان می کنند

به گزارش کارگرآنلاین یکی از موضوعاتی که این روزها برای خودش سوژه ای شده است بین مردم، موضوع خیانت است. واژه ای که به کرّات شنیده می شود؛ در مترو، محل کار، بازار و ... ؛ هر کس هم به زعم خود، درباره یک رفتار از طرف مقابلش، ادعای خیانت‌ کاری دارد؛ خیانت‌هایی که بین دو دوست، دو همکار، بین همسران، یا حتی در بازار بین خریدار و فروشنده اتفاق افتاده است اما داغ ترین  مصداق خیانت بین دو جنس مخالف زن و مرد است حال یا در روابط دوستی و یا در رابطه خانواده و نقش همسریشان.
نکته ای که به نظرم آمد که به آن بپردازم این است که ریشه ی اصلیه این خیانت ها در کجاست؟ یعنی آن سر منشأ و نقطه ی آغازینی که باعث می شود آدمی به سمت خیانت نسبت به طرف مقابلش برود چیست؟
در این باره صحبت های زیادی از سوی روانشناسان و جامعه شناسان مطرح شده است؛ اما به نظر می رسد که حلقه مشترک میان همه ی آن ها یک مرکز است؛ مرکز بینایی و نگاه.
چرا که انسان ها تا چیزی را نبیینند از آن خوششان نمی آید و تا مشاهده اش نکنند به آن جذب نمی شوند؛ آیا خیانت چیزی جز دیدن و خوش آمدن و جذب شدن است؟!!
و این جاست که متوجه می شویم چرا در آموزه‌های قرآنی و دینیمان انقدر روی واژه نگاه و چشم توجه شده است. در حقیقت خیانت اصلی که منشأ خیانت های موجود در روابط آدم ها می شود چشم چرانی و یا به تعبیر قرآن کریم خیانت های چشم (خائنه الاعین) است؛ چنانکه در قرآن کریم در این باره می‌فرماید: یعلم خائنه الاعین و ما تخفی الصدور؛ خدا خیانت چشم‌ ها و نگاه‌ های دزدانه و آنچه را که دل ها نهان می‌ دارند، می‌ داند.

بنابر این تعبیر امروز چشم‌ چرانی و هیزی چشم از جمله رفتارهای خیانت‌ آمیز چشمان است که باید انسان از آن پرهیز کند؛ زیرا اگرچه دیگران متوجه این خیانت چشم‌ها نیستند، ولی خداوند از آن آگاه است و نسبت به آن واکنش نشان می‌ دهد و شخص را در دنیا و آخرت مجازات می‌کند.
از راهکارهایی که قرآن کریم از باب پیشگیری و درمان مطرح می کند، نسخه ای به نام «غض بصر» است: یعنی کاهش دادن نگاه، یعنی خیره نگاه نکردن.
 

درسی از یک استاد
«استادی داشتیم که یک بار ساعتش را داد دست من. از این ساعت‌ها که تاریخ هم دارند.
استاد پرسید امروز چندم است؟
من هم نگاهی به ساعت انداختم و گفتم: یازدهم!
بعد استاد ساعت را از من گرفت و گفت: ساعت چند بود؟
من کمی مِن مِن کردم و گفتم: ندیدم ساعت را. من فقط تاریخ را خواندم!
استاد گفت: آهان! غض بصر یعنی همین! یعنی ببینی اما دقت نکنی! زل نزنی!
من ساعت دستم بود. اما تاریخش را فقط دیدم. اصلا دقت نکردم تا ببینم ساعت چند است. وقتی می‌گویند چشمت را بپوشان (غض بصر) یعنی همین. یعنی دقت نکن و زل نزن!»
و این همان است که خداوند درباره نگاه بیان کرده و از مؤمنان خواسته تا در برابر نامحرمان از مرد و زن چشم فرو گیرند و در دیگران به صورت خیره، هیز و تیز و مستقیم نگاه نکنند.