این گیاه مثل آنتی بیوتیک ها عمل می کند
به گزارش کارگرآنلاین گیاه دارویی به لیمو جایگاه ویژه ای در طب سنتی دارد و این گیاه از سالیان گذشته به کشور ما وارد شده است و به منظور مصارف داروئی و معطر در برخی مناطق کشت می شود.
گیاه به لیمو ، بومی آمریکای جنوبی اعم از شیلی، پرو و آرژانتین است که درحال حاضر در سایر مناطق دنیا از جمله ایران، پرورش داده می شود. در شمال ایران در فضای باز و در مناطق سردسیر در گلخانه کاشت و نگهداری می شود .
دکتر مریم تیموری که در قالب یک طرح پژوهشی به بررسی اثر ضدمیکروبی(باکتری و قارچ) اسانس و عصاره این گیاه پرداخته است، روز شنبه افزود: در تحقیق انجام یافته مشخص شد که این گیاه دارای خواص قوی ضد میکروبی است و اثر آن روی بعضی از باکتری ها از این آنتی بیوتیک ها هم موثرتر است.
وی بیان کرد: هرچند به لیمو به عنوان یک گیاه آرام بخش شناخته شده اما در این تحقیق مشخص شده که علاوه بر آرام بخش بودن دارای خاصیت ضد میکروبی قوی هم می باشد.
تیموری با اشاره به این که یکی از شایع ترین عوامل ایجاد کننده عفونت های بیمارستانی به خصوص عفونت های ناشی از زخم پس از جراحی، بر اثر باکتری ها ایجاد می شود، گفت: این تحقیق همچنین نشان داد که اسانس و عصاره این گیاه دارای اثرات مهار کنندگی قابل توجهی روی باسیلوس سوبتیلوس و استافیلوکوکوس اورئوس است. ولی برای نتیجه گیری بهتر نیازمند تحقیقات بیشتری می باشد که در حال انجام است.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن به خاصیت دیگر این گیاه دارویی نیز اشاره کرد و گفت: با مصرف به لیمو می توان بیماری های گوارشی به خصوص اسهال و استفراغ را درمان کرد.
وی گفت: باسیلوس سوبتیلیس یک باسیل اسپوردار و هوازی است و این باسیل نیز همانند باسیلوس سرئوس ایجاد مسمومیت غذایی می کند. مسمومیت غذایی بوسیله این باکتری به 2 صورت سندرم اسهالی و سندرم استفراغ مشاهده می شود.
این پژوهشگر در حوزه علوم گیاهی افزود: در بررسی ترکیبات شیمیایی گیاه به لیمو مشخص شد که اسانس این گیاه دارای ترکیباتی مانند ژرانیول، سینئول و نرال است.
وی گفت: اثر عصاره گیاه به لیمو به صورت تزریقی و پماد بر زخم های جلدی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس در موش موثر واقع شده و قادر است بروز عفونت را در محل آلودگی به تأخیر بیاندازد.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن گفت: همجنین تلفیق اسانس به لیمو و تیموس ( آویشن) دارای اثرات آنتی اکسیدانی می باشد.
