آیا خودروسازی ارث پدری سیاسیون است؟/سفرهای پی در پی مدیر یقه آخوندی خودرویی به انگلستان
تحولات درون سازمانی خودروسازان نشان می دهد که خودروسازی ارث پدری باندبازان سیاسی است که عموما بر پست های مهم و کلیدی را تصاحب کردند. این افراد به خودروسازی نه به مثابه یک سرمایه ملی که سهامداران آن مردم و بخش خصوصی هستند، بلکه به عنوان یک حیاط خلوت برای منافع شخصی خود می نگرند. در حال حاضر چنین افرادی به کرات در خودروسازی وجود دارند که صرفا به دلیل ارتباطات و پشتوانه سیاسی شان توانسته اند به خودروسازی بیایند و برای خود اجر و قربی کسب کنند؛ برخی به واسطه پشتوانه امنیتی برادر و برخی نیز به واسطه جایگاه خوب پدر.
- در بین مدیران سیاسی، افرادی هستند که باندبازی را به سرحد خود می رسانند. کسانی که به دلیل همشهری بودن و رفاقت با یک مسئول بلند پایه دولتی بر سر کار آمده اند؛ آن هم نه به صورت نیروی استخدامی خودرویی بلکه به عنوان مامور از یک سازمان دیگر غیرخودرویی. هر چند وقت یکبار اوج می گیرند و پست های جدید را تصاحب می کنند در حالی که کمترین تجربه و تخصص را در آن پست ها دارد. لابی می کنند تا بمانند. حتی زمانی که حکم عزل شان در کمتر از یک سال از زمان مدیرعاملی صادر می شود.
- بسیاری از چنین افرادی یک خصلت مشابه دارند؛ چهره های مذهبی با محاسن مرتب و یقه آخوندی. گویی خودروسازی را وزارت امور خارجه اشتباه گرفته اند. مشغله شان گاهی خودروسازی است و گاهی مداحی در انگلستان و البته رسیدگی و تامین مخارج دو فرزند خود در انگلیس و آمریکا. مشخص نیست فقط ایرانی هستند و یا دو تابعیتی. قطعا دستگاه های نظارتی به چنین مدیرانی حساس هستند.
این مدیران یک پای شان در ایران است و یک پای شان در خارج از کشور. آیا روسای سهامداران دولتی خودروسازی از این ماجرا باخبرند و یا می دانند و چشم های شان را بسته اند. اساسا چنین مدیرانی چرا باید در خودروسازی باشند. آیا بهتر نیست به سازمان های متبوع خود برگردند و یا اگر به مداحی در انگلستان علاقه دارند، به آنجا مهاجرت کنند ولی باید بدانند که اول باید ممنوع الخروج بشوند و به طور کامل مورد ارزیابی و بازرسی قرار گیرند. موضوع زمانی جالب تر می شود که قرار است بعد از عزل از مدیرعاملی، هیئت مدیره شرکت بالاتر بشوند. به راستی چرا خودروسازی ارث پدری سیاسیون است؟
مقصر چه کسی است که برخی در کمال وقاحت و در مقابل چشمان ناظران این گونه رفتار می کنند و کسی جرات یا اراده مقابله با آنان را ندارد به حدی که برای برکناری شان دست به دامن حراست باید شد. آیا ایدرو به عنوان سهامدار دولت از چنین اتفاقاتی در خودروسازی باخبر است؟
منبع: خط بازار
