نیتی که انسان را به همه جا می برد

به گزارش کارگرآنلاین  مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: قلب شما هرکجا هست من هم همان‌جا هستم. شما هر چه دوست دارید برایتان می‌گویم. هر چه مطالبی بهتر و عالی‌تر بشنوید مربوط به خود شماست. قشنگ وضو می‌گیری. نیّت قشنگی هم که داری. یعنی هر چه بخواهی زیباست. خداوند به شما مرحمت کرده است. خوش به حال نیت‌های شما و خوش به حال من که دچار نیت‌های شما هستم. نیّت خوب گوینده را همان جا می‌برد که دوست دارید. با ادب به مجلس بیایید. گوینده در اختیار مستمع است. اگر مستمع با ادب بنشیند و طالب خیر باشد، خدا گوینده را بر می‌گرداند.

از وعّاظ بپرسید: چه شد امشب منبر خوبی داشتید؟ می‌گوید: اتفاقا راجع به موضوعی مطالعه کرده بودم، اما تا آمدم بسم‌ا... بگویم همه یادم رفت و خدا مرا این جا آورد. اگر دیدید منبری غیر عادی شد و چیز خوب و عالی از کار در آمد با این که خوب از کار در نیامد، هر دو مربوط به مستمعین است. مستمعین او را به این جا کشانده‌اند. مستمع هرچه قشنگ‌ترف زیباتر و با ادب‌تر باشد، گوینده به همان سو می‌رود. ریش گوینده به دست مستمع است.

خدا غذا را برای شما می‌خواهد. وقتی شما آماده و طالب هستید غذای خوب می‌فرستد، زیبا و فشنگ و با برکت. این به نیّت‌ها مربوط است. البته گوینده هم وظیفه‌ای دارد. باید نیّت کند که خدایا من چیزی ندارم. هر چه خیر است برای بندگانت مرحمت کن. ولی شما هم آماده باش. از خدا بخواه که چیزهای خوب نصیبت کند.