چرا مردم فاصله‌گذاری فیزیکی را رعایت نمی‌کنند؟
کارگر آنلاین | جِف دریسکل، استاد مددکاری اجتماعی در دانشگاه ایالتی سِیلم، ماساچوست، طی مقاله‌ای به نظریات و مدل‌های سلامت عمومی پرداخته است. این مدل‌ها ما را در تفسیر و پیش‌بینی تغییر یا عدم تغییر رفتار افراد و نیز علت آن یاری می‌کنند. دریسکل در این مقاله به سه مدل «باور سلامت»، «عمل منطقی» و «شناخت اجتماعی» اشاره کرده است. ترجمه این مقاله به همت زینب نصیری در کانال تلگرامی پنجره منتشر شده است که در ادامه آن را می‌خوانید.
ظهور غیرمنتظره و ناگهانی بحران ویروس کرونا تأثیر چشمگیری بر سلامت و به‌زیستی افراد، خانواده‌ها و جوامع داشته است. ما مددکاران اجتماعی در جایگاهی ویژه برای حمایت از افراد دچار بحران قرار داریم؛ چراکه بدین‌منظور تحصیل کرده و آموزش دیده‌ایم تا مداخلاتی درجهت حمایت از سلامت و تندرستی افراد انجام دهیم. تمرکز بر سلامت و تندرستی در حوزه مددکاری اجتماعی موضوع جدیدی نیست. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) راهبرد‌هایی مقرر کرده که برای پیشگیری از انتقال یا ابتلا به ویروس کووید۱۹ مؤثرند. یکی از این راهبرد‌ها حفظ فاصله فیزیکی با دیگران است.
این عمل نامِ فاصله‌گذاری فیزیکی (و یا فاصله گذاری اجتماعی) به خود گرفته است. حفظ فاصله فیزیکی به‌نظر امر ساده‌ای است، اما در عمل عکس آن به اثبات رسیده است. همانطور که از سایر رفتار‌های مرتبط با سلامت مانند استعمال سیگار و مواد‌مخدر می‌دانیم، تغییر رفتار و اختیارکردن رفتار‌های سالم‌تر می‌تواند دشوار باشد. حکومت‌های محلی، ایالتی و کشور‌ها محدودیت‌هایی را به‌منظور حمایت از فاصله‌گذاری فیزیکی اعمال کرده‌اند. برخی از این استراتژی‌ها عبارتند از: محدودکردن رستوران‌ها به ارائه غذای بیرون‌بر، تعطیلی تمامی کسب‌وکار‌های غیرضروری (مانند آرایشگاه‌ها و مراکز خرید)، تشویق به پرهیز از گردهمایی‌های بزرگ و انتقال کلاس درس مدارس و دانشگاه‌ها به پلتفرم مجازی.
