سینما مانکن نمی‌خواهد

کارگرآنلاین: علی نصیریان که در برنامه سینمای ایران سخن می‌گفت،گفت: مردم همیشه از سال‌های بسیار دور و تا به امروز حامی کارهای هنری بودند و هستند. چند روزی به آخر سال نمانده است و با توجه به اینکه به نوروز نزدیک می‌شویم، می‌خواهم عید نوروز را به همه هم میهمان عزیز تبریک بگویم. وی درباره ماندگاری‌اش در عرصه بازیگری مطرح کرد: آنچه که در مورد خودم صادقانه می‌توانم بگویم؛ صمیمیت و صداقتی بود که در آمدن به این عرصه وجود داشت، درحالیکه امروز آن خواست و طلب‌ها تغییر کرده است. نصیریان گفت: من با دیدن تعزیه در کودکی و جوانی شیفته نمایش شدم و انگیزه پیدا کردم، ضمن اینکه در نمایش‌های روحوضی و تعزیه شهرت و پول وجود نداشت، به همین دلیل این علاقه در من زنده شد و موجب شد تا به این سمت و سو رفتم و دلسپرده نمایش شدم و با صداقت آنرا دنبال کردیم. بازیگر سریال «شهرزاد» ادامه داد: بعد از این همه سال فعالیت در این عرصه هنوز هم همان حس و اضطراب‌های اولیه را دارم. وقتی وارد کلاس‌های تئاتر شدم، یادم می‌آید در آن زمان کارگردانی تئاتر و سینما نبود، در سال ۱۳۳۱ تنها یک کتاب تئاتر داشتیم. وی با بیان اینکه بازیگری عشق زندگی‌اش بوده است، گفت: وقتی می‌دیدم بازیگر روبروی مردم قرار می‌گیرد و با آنها صحبت می‌کند برایم بسیار جذاب بود و هنوز هم برایم لذت بخش است. نصیریان ادامه داد: هیچ وقت فکر نکردم که برای بازیگری‌ام چه چیزی پیش خواهد آمد. برای من نقش و کمدی ، منفی ، مثبت و منفی بودنش مهم نبود و به آن فکر نمی‌کردم و تنها به متن و شخصیتی که به من واگذار می‌شد، فکر می‌کردم و بیشتر به پیچیدگی نقش فکر می‌کردم و کلنجار رفتن با نقش برایم جذابیت داشت. وی خاطرنشان کرد: فیلم «شکارچی شنبه» جنبه سیاسی داشت اما برای من مهم متن بود، زیرا می‌دانستم فلسطینی همیشه مظلوم بوده است، ضمن اینکه نقش برایم بسیار جذاب بود. نصیریان خاطرنشان کرد: در جامعه غربی یک سری معیارهایی وجود دارد که جامعه ما آنرا قبول ندارد، همانطور که من در مورد نقش‌هایم هیچ وقت الگو نداشتم. در سریال «شهرزاد» هم به فتحی گفتم ای کاش این نقش پیرمرد خنزر پنزری هدایت نوشته می‌شد. در بازیگری هیچ وقت دوست نداشتم، الگو بگیریم و زیرا می‌خواستم همه چیز ایرانی باشد به همین دلیل هم همه نقش‌هایم را خودم خلق کردم. وی ادامه داد: یکی از درس‌ها در بازیگری این است که بازیگر با پارتنر خود زندگی کند. در موارد بود که بازیگران من را اذیت می‌کردند اما من تحمل می‌کردم. نصیریان در مورد لهجه در نقش‌ها نیز گفت: من در فیلم‌هایم زیاد نقشی نداشتم که لهجه داشته باشد به جز چند مورد خاص. به عنوان مثال، علی حاتمی دوست داشت لهجه را باید دوبلور بگوید، زیرا معتقد بود چیز جدیدی خلق می‌شود اما به نظر من خود بازیگر می‌گفت بهتر بود. وی با بیان اینکه فرهاد آییش را دوست دارد خاطرنشان کرد: یادم می‌آید روزی فرهاد آییش به من زنگ زد و گفت دوست دارم در تئاتر با شما کار کنم که در نهایت آن نمایش را در آمریکا و آلمان اجرا کردیم و باهم به ایران برگشتیم و در تئاترشهر اولین اجرا را رفتیم. نصیریان ادامه داد: حتی در مورد نقش‌هایی که دوست نداشتم با شیفتگی ایفا می‌کردم اما برایم لذت بخش نبود. در هنر کار خلاقه و صداقت بسیار مهم است. چند نمایشنامه نوشتم که بسیار ساده بود اما چون صادقانه نوشته شده بود جذاب بود. وی در مورد موفقیت نیز گفت: موفقیت نسبی است آنچه مهم است اینکه ظرفیت موفقیت و شکست را داشته باشیم و من ظرفیت شکست را دارم. می‌خواهم به جوان‌ها بگویم اگر چندبار زمین خوردید، نترسید پشتکار داشته باشید و ادامه دهید. بازیگر «آقای هالو» ادامه داد: علاقه و عشق به بازیگری جای خود را دارد اما بخشی از کار هنر تمرین است. در کشورهای دیگر هر بازیگری در مدت زمانی که کار ندارد به کارگاه می‌رود و متدهای جدید یاد می‌گیرد. باید توجه داشت که در این عرصه صورت زیبا کارساز نیست و سینما مانکن نمی‌خواهد و مخاطب وقتی بازیگر را می‌بیند باید آنرا قبول کند. منبع: تسنیم