رحلت ابراهیم مبارزه با خرافه گرایی
ابراهیم بن محمد(ص) آخرین فرزند رسول خدا(ص) که در ذی‌حجه سال هشتم هجری قمری در مدینه به دنیا آمد مادر ابراهیم ماریه قِبطِیه کنیزی بود که مُقَوْقِس حاکم اسکندریه در سال ششم هجرت به پیامبر اکرم(ص) هدیه کرد و رسول خدا(ص) او را پس از اسلام آوردن به همسری برگزید.
رسا به مناسبت رحلت ابراهیم فرزند پیامبر در هجدهم رجب گفت و گویی با حجت الاسلام سید مهدی حسین پور پژوهشگر تاریخ اسلام انجام داده است که در ادامه مطالعه می کنید.
حجت الاسلام حسین پور گفت: پیامبر پس از به دنیا آمدن ابراهیم فرمود امشب دارای فرزندی شدم نام پدرم ابراهیم را بر او نهادم ابراهیم پس از یک سال و اندی بنابر قولی در روز سه‌شنبه در ۱۸ رجب سال دهم ق وفات یافت پیامبر در مرگ فرزندش ابراهیم سخت اندوهگین شد و گریست از ایشان پرسیدند آیا شما هم گریه می‌کنید فرمود دل می‌سوزد و چشم اشک می‌ریزد اما سخنی نمی‌گویم که خدا را به خشم آورد.
وی با اشاره به گریستن پیامبر ابراز داشت: درسی که پیامبر در این اتفاق به مسلمانان همه اعصار داده است این موضوع است که در اوج غم و غصه و ناراحتی ها باید صبر بر مصیبت داشت و به خداوند توکل نمود.
استاد مرکز تخصصی حوزه علمیه با اشاره به خورشید گرفتگی همزمان با رحلت ابراهیم عنوان کرد: رسول خدا(ص) دستور داد مردم در مسجد گرد آیند سپس فرمود خورشید وماه دو نشانه خدایند که برای مرگ یا زندگی کسی نمی‌گیرند پیامبر نمی خواست از ناآگاهى و غفلت مردم استفاده کند حضرت به دنبال بیدارى و آگاه نمودن مردم بود.
وی با اشاره به آیه 157 اعراف خاطر نشان کرد: پیامبر در عصر جاهلیت اولی به دنبال از بین بردن غل و زنجیر اوهام و خرافاتی بود که قرنها دامنگیر مردم شده بود حضرت نمی خواست به هر وسیله ای به هدف والای خود یعنی گسترش و تثبیت اسلام بپردازد و این درس بزرگی است که هدف وسیله را توجیه نمی کند.
