چرا اسامی دیگران را فراموش می‌کنیم؟
یکی از خوانندگان به نام دن برای من نوشت: «چرا پس از اولین دیدار با افراد، اسم آن‌ها را فراموش می‌کنیم؟ من می‌توانم تمام جزئیات دیگر یک شخص را به یاد آوردم، اما اسمش را به طور کامل فراموش می‌کنم. این اتفاق حتی پس از یک مکالمه‌ی طولانی و عمیق نیز رخ می‌دهد که واقعا شرم‌آور است.»
رسیدن به پاسخ این سوال خوشبختانه ما را به سمت یادگیری نکته‌ای در مورد ماهیت مغز هدایت می‌کند. این پاسخ راه‌حلی را به ما نشان می‌دهد تا دیگر گیر چنین موقعیت‌های شرم‌آوری نشویم که حدود یک ساعت با شخصی صحبت کنیم، اما اسمش را فراموش کرده باشیم.
برای اینکه دلیل این مسئله را بفهمیم، باید درک کنید که حافظه ما شبیه سیستم بایگانی رایانه عمل نمی‌کند که در آن برای هر دسته از اطلاعات، یک پوشه خاص ایجاد شود و اسامی هر پوشه نیز زیر آن نوشته شود.
حافظه‌ی ما در عوض به صورت «ارتباطی» رفتار می‌کند. حافظه از الگوهای اطلاعاتیِ به هم پیوسته تشکیل شده است. به همین دلیل است که خیال‌بافی می‌کنیم: کتابی که در دستتان است در پاریس به چاپ رسیده است، و پاریس میزبان برج ایفل است، و دخترخاله‌ی شما «ماری» تابستان سال قبل به آنجا رفته بود، و او عاشق بستنیِ پسته‌ای است. خب ببینم... نکند او در بالای برج ایفل بستنی‌اش را می‌خورد؟ رشته‌ی خیالات شما درست به همین منوال ادامه پیدا می‌کند: هر مورد به دیگری مرتبط است، اما نه از طریق منطق که به خاطر تطابق زمانی، مکانی، چگونگی یادگیری آن مطلب و معنای آن.
اسامی مانند «کشتیِ بدون لنگر» در حافظه شناورند و به هیچ دسته‌ی دیگری مرتبط نیستند تا ثابت بمانند
