سرچشمه همه خیرات مشخص شد

به گزارش کارگرآنلاین اخلاص در بندگی و عبادت، سرچشمه همه خیرات است و عبادت غیر، مبدأ همه رنج‌ها و عقوبت‌هاست. معنی این کلمه نورانی که از ثامن الحجج علی بن موسی رضا نقل شده است همین است: «کلمه لا اله الا الله حصنی فمن دخل حصنی أمن من عذابی» اگرکسی وارد حصن توحید شد، هیچ رنجی او را تهدید نمی‌کند، نه در دنیا، نه در برزخ، نه در قیامت. همیشه در نعمت و امنیت است و بالعکس، اگر انسان از وادی توحید خارج شد، دچار رنج می‌شود. همه رنج‌ها مال عبادت غیر خداست.

منتهی اشاره کردیم عبادت غیر خدای متعال و معنی «لا اله الا الله» همین است که هیچ موجودی اله نیست و شایسته عبادت نیست. فقط الله تبارک و تعالی است که اله است و همه در مقابل او متذلل و خاشع اند. و شایسته است ما هم آنجایی که خدای متعال به ما اختیار داده، او را پرستش کنیم. عالم الهی جز خدای متعال ندارد. منتهی خدای متعال در این موضوع به ما اختیار داده است. ما را مجبور نکرده که او را بپرستیم. می‌توانیم بپرستیم، می‌توانیم نفس را بپرستیم. اگر او را بپرستیم، همه بشارت‌ها مال خدای متعال است. همه رنج‌ها و عقوبت‌ها و انذارهای دنیوی و اخروی همه متوجه آن کسی است که غیر خدای متعال را می‌پرستد و عبادت می‌کند.

اشاره کردیم که این عبادت یک مفهوم وسیعی دارد. فقط به معنی سجده در مقابل بت ها نیست که خیال مان راحت شود، بگوییم ما از همه انذارها در امان هستیم. بلکه شرک در عبادت مراتبی دارد. یک مراتبی از شرک هست که آن مراتب شرک آمرزیده شده است. اگر کسی استغفار کند، بخشیده می‌شود و حتی ممکن است خدای متعال تفضلا هم ببخشد بدون حتی شاید توبه ایی. به برکت شفاعت ببخشد.

ولی یک شرک‌هایی هم داریم که غیر مغفور است. این که می‌گوید غیر خدا را نپرسید: «ألا تعبدوا الا الله»، فقط ناظر به شرک جلی نیست که آدم چوب و سنگ را جلویش بگذارد و سجده کند. بلکه هر پرستش، خضوع، تواضع و تذللی و هر دعایی نوعی شرک است.