چطور می‌توان نذری را به دست مستحق واقعی رساند؟

ظهر عاشورا بود، حال روحی خوبی نداشتم. تصمیم گرفتم به هیئتی که در نزدیکی خانه بود، بروم تا کمی روضه گوش کنم . برای مادرم که مشغول خواندن ختم قرآن بود، دستی تکان دادم و خداحافظی کردم. به هیئت که رسیدم، همان دم دربر روی سکویی نشستم. صدای روضه تا بیرون می آمد؛ «یا حسین؛ غریبِ مادر… تویی اربابِ دل من». اشک از چشمانم سرازیر شد.

یک ساعتی گذشت. جلوی هیئت یک پژوی 206 صندوق دار توقف کرد. خانم و آقایی از آن پیاده  و وارد هیئت شدند. چند دقیقه بعد هر کدام با دو ظرف غذا بیرون آمدند. صندوق عقب ماشین را که باز کردند، یک صندوق عقب پر از غذا خودنمایی می‌کرد. به نظر می رسید غذای چند هفته خود را تامین کرده بودند و برایشان اهمیتی نداشت که بعد از تمام شدن نذری ها ، چند نفر به این هیئت می رسند که گرسنه واقعی هستند و قرار است دست خالی برگردند!

اگر یک ساعتی جلوی در هیئت نمی‌نشستم و به آدم های اطرافم  توجه نمی‌کردم اصلا متوجه این اتفاق نمی‌شدم.  

چطور نذری به دست مسحق واقعی برسد؟

  ماه محرم و صفر یادآور مصیبت‌های امام حسین (ع) در راه امت اسلام و هدایت مردم است. نذر کردن موجب ترویج فرهنگ عاشورا و ادامه پیدا کردن راه امام حسین (ع) می‌شود. اگر کسی  یاد ابا عبدالله را در دل ها زنده نگه دارد نزد خداوند و در آخرت پاداش خوبی دارد.

اما  نکته ای که اهمیت دارد این است که در این ایام نذری به درستی توزیع شود و  با نظم و ترتیب خاصی انجام گیرد  نظم و ساماندهی کردن کارها در نذری های سنگین و کلان کمک می‌کند که به اکثریت افراد غذا برسد.

از حجت الاسلام  مهدی طائب استاد دانشگاه و حوزه درباره اینکه چطور نذری به دست مستحق واقعی برسد پرسیدیم. می گوید: «خود افرادی که نذری می گیرند باید دقت کنند که بیش از حق شان برندارند. این مردم هستند که باید اهل ایثار باشند».

حجت الاسلام «علی مولایی» کارشناس دینی هم درباره  نحوه توزیع  نذری می‌گوید:«اگر می خواهیم نذری به مستحقین برسد، راهش این است که این اطعام را با هماهنگی سازمان ها ونهاد های مربوط و مطلع مثل کمیته امداد امام خمینی( ره) و یا بهزیستی و... توزیع کنیم. در این صورت در اکثر مواقع به نیازمندان می رسد.»

اسراف موجب از بین رفتن پاداش نذری می شود

در میهمانی اباعبدالله زمانی نذری دادن قشنگ تر می‌شود که بتوانیم جلوی تجملات و اسراف را بگیریم و نذورات  به همه اقشار  جامعه به خصوص مستحقین آن برسد.

حجت الاسلام طائب در مورد اهمیت جلوگیری از اسراف می‌گوید:« در عین حال که با نذری دادن ثواب می‌کنیم، باید توجه کنیم که اسراف نکنیم تا نذرمان با حرام همراه نشود، چراکه اسراف نوعی حرام است.»

حجت الاسلام علی مولایی کارشناس دینی دو شرط اساسی نذری دادن را اخلاص و قصد قربت می داند. او همچنین می گوید:« روشن است که اگر کسی قصد خودنمایی و تجمل داشته باشد از آثار معنوی نذری محروم خواهد بود. همچنین اگر نظرش خلاف دستورات شرع باشد مثل اینکه اسراف کند یا موجب تضییع حق الناس شود باز هم از برکات معنوی نذر محروم است، پس باید خیلی دقت کرد که در نحوه تهیه و توزیع نذری کاری که خلاف رضای الهی است انجام نگیرد».

قرآن کریم می فرماید؛لا تبطلو صدقاتکم بالمن و الاذی؛ این آیه هرچند راجع به صدقه است ولی می توان آن را به هر نوع انفاق از جمله نظر دادن توسعه داد که اگر با منت یا اذیت دیگران و حق الناس همراه باشد ثواب این عمل از بین رفته و از برکات آن محروم می شویم.

حال باید دقت داشت غذایی که خصوصا درشرایط اقتصادی خاص با زحمت فراوان تهیه شده ومهم تر آنکه تبرک و مورداحترام است نباید دورریخته شود و یا به علت اهمال کاری خراب و فاسد شود.

جمع آوری زباله و نذری دادن به یک اندازه ثواب دارد

متاسفانه اکثراً نذر را فقط تهیه اطعام و یا توزیع آن می‌دانند در حالی که می‌توان برای حواشی این کار نیز نذر کرد و آن را جزء نذر محسوب کرد، مثلاً شخص می‌تواند نذر کند که بعد از دادن نذری دیگران نظافت محل و حواشی کار را به عهده بگیرد.

مثل قدیم که ظرف های یکبار مصرف نبود و  برخی  خود جوش ظرف های نذری  را می شستند ، با ترویج این فرهنگ که جمع آوری ظرف های یکبار مصرف و جارو کردن محل ، خودش می‌تواند جزء نذری باشد و اگر نذر هم نکرده باشد عملی مستحب و مورد رضای معصومین (ع) است. همچنین می توان به توسعه فرهنگ هم کمک کرد.

حجت الاسلام طائب می‌گوید: «علاوه بر این مردم باید توجه کنند که آشغال نریزند اگر هم زباله ای ریخته شد خودشان جمع آوری کنند،  جمع آوری زباله با نذری دادن هر دو به یک اندازه ثواب دارد».

علاوه بر این ها حتی می توان با شرایطی از ظروف شخصی برای دریافت غذا در این ایام استفاده کرد تا کمتر ظروف یکبار مصرف تولید و مصرف شود. کسانی هم که غذا را تحویل می‌گیرند، سعی کنند اضافه آن را به صورت درست نگهداری کنند و در وعده های بعدی مصرف کنند.

اکنون که سنت های حسنه ای مانند نذری دادن و اطعام رهگذران در دستور کار دوست داران اباعبدالله است، هر یک از ما باید از خودمان شروع کنیم تا زباله ای بر زمین نریزیم، آرام آرام این سنت به سنت های خوب مان اضافه می شود و شهر مان چهره قشنگ تری پیدا می کند.