پیامبر اکرم چه کاری را بهترین عمل می داند ؟

به گزارش کارگرآنلاین هر انسان با ایمانی  کار نیک و خوب را دوست دارد. دلش می خواهد تا آنجا که از دستش بر می آید کار خوب انجام دهد و پرونده اعمال خود را مملو از کارهای خوب کند. دوست دارد بهترین کارها را انجام دهد تا پیش خدا و اولیاء الهی روسفید باشد. می خواهد برای تقرب به درگاه الهی و عزیزشدن پیش خداوند منّان کاری انجام دهد.

کار خوب هم که زیاد است. اما کدام یک را باید انجام داد؟ در این فرصت محدود زندگی بهتر است به چه کاری مشغول شد؟
طبیعی است که باید از میان کارها بهترین را انتخاب نمود. اما بهترین کار کدام است؟ باید دید صاحب کار و خریدار کالا کدام را بیشتر می پسندد تا آن را انتخاب نمود؟ حال که اینگونه است اگر انجام کارهای خوب برای رضای خدا و تقرب به آستان اوست، عاقلانه و عاشقانه آن است که کاری را که خدای مهربان بیشتر دوست دارد انتخاب شود.

برای اینکه بدانیم کدام کار را خدای مهربان بیشتر دوست دارد، از پیامبر محبوب خدا صلی الله علیه وآله که شهر علم و دانایی است و علمش متصل به علم خداوند است بشنویم که فرمود:محبوبترین کارها در پیش خدا کاریست که دوام آن بیشتر است ، اگر چه اندک باشد .اکنون که دانستیم خدای مهربانمان کدام کار را بیشتر دوست دارد باید به سراغ آن رفت تا با تمام وجود آن را انجام داد و عاشقانه تقدیم ساحت مقدسش نمود.

در میان کارهایی که دوام دارند نیز، باید بادوامترین آنها را انتخاب کرد. چرا که هرچه دوامش بیشتر باشد، محبوبیتش پیش پروردگار مهربان بیشتر است. در واقع از بین بهترین ها بهترین را انتخاب کردن هنر عاشقی است.

باید دید کدام کار دوامش بیشتر از باقی کارها است. باید به این نکته توجه نمود که هر کار خوبی که انسان درپی آن است، تا یک زمان محدودی می تواند آن را انجام دهد تا کوله بار حسنات و کارهای خیرش سنگین تر شود. نهایتا تا آخر عمر بتواند آن را انجام دهد و بدان مشغول باشد. اما پایان عمر و انتهای فرصت زندگی، هم محدود است و هم نا مشخص. هیچکس نمی داند تا کی زنده است و زمان رفتنش کی فرا می رسد.  لذا معلوم نیست انسان چه مقدار فرصت داشته باشد تا کارهای خوب خود را ادامه دهد. از این رو انتخاب بهترین کار باید هوشمندانه و با زیرکی بیشتری همراه باشد.

در میان بهترین کارها، وقف یکی از بهترین ها است. چرا که یکی از ماندگارترین و بادوام ترین کارهاست. عملی است که وابسته به زمانِ محدود عمر و زندگی نیست. انجامش لحظه ای است اما نتیجه و اثرش ابدی. پاداش وقف، مقطعی نیست. واقف چه زنده باشد و چه نباشد در حال انجام کار خیر و حسنه است. وقف می تواند کوله بار واقف را لحظه به لحظه تا قیام قیامت سنگین تر کند.  وقف، روز به روز  و لحظه به لحظه حسنه و کار نیک است از این جهت واقف هر لحظه و هر آن در حال انجام عمل صالح است.

خیلی از کارها فضیلت و پاداش فراوانی دارند. مثلا اکرام ایتام، اطعام گرسنگان، مراسم عزاداری، هزینه های مسجد، کمک به کارهای علمی،کمک به معالجه بیماران و... اما همه این کارها را اگر کسی بخواهد انجام دهد، هم زمانی که می تواند به انجام آن اختصاص دهد محدود است و هم افرادی که از کار خیر او بهره مند می شوند محدودند. اما خاصیت وقف این است که دیوار این محدودیت ها را می شکند و از بین می برد. از سویی، عمل صالح می تواند تا ابد امتداد پیدا کند. از سوی دیگر، محدودیت افرادی هم که از آن عمل صالح بهره مند می گردند از بین می رود و نه تنها به یک نفر یا چند نفر ختم نمی شود بلکه از زمان حال فراتر رفته و آیندگان را نیز منتفع می کند. اگر کسی به جای اطعام یک نفر،یک شهر یا یک زمان، موقوفه ای برای اطعام گرسنگان ایجاد نماید، می تواند از پاداش اطعام  محرومین تا قیامت بهره مند گردد. اطعامی که به یک یا چند نفر و در زمانی خاص محدود نمی شود. 

 از این جهت است که وقف با چرخ زمان حرکت می کند و هرچه زمان جلو می رود او را همراهی می کند و رنگ و بوی کارنیک وعمل صالح واقف را به مشام آیندگان نیز می رساند.